Łukasz Kadziewicz zapowiada wyrównany mecz do ostatniej piłki w tie-breaku. "Taka walka to kapitalna reklama siatkówki, gratka dla kibiców. Będzie wspaniale, jeśli w piątym meczu dojdzie do tie-breaka, w którym będzie remis 13:13. To dopiero byłyby emocje" - mówił po czwartym meczu siatkarz reprezentacji Polski.

O tym, by przewaga własnego parkietu wystarczyła do sukcesu, marzą dziś w Bełchatowie. Jeśli BOT Skra pokona Jastrzębski Węgiel, wygra finałową rywalizację 3:2 i po raz trzeci z rzędu zdobędzie potrójną koronę, do Pucharu Polski dodając także mistrzostwo. "Oba zespoły są bardzo silne. Ważna jest dyspozycja dnia, a nie miejsce, w którym gramy" - mówi Kadziewicz, reprezentacyjny środkowy Jastrzębskiego Węgla.

Skra zagra u siebie, bo wygrała rundę zasadniczą, ponosząc w 18 meczach tylko jedną porażkę. Do tej pory w PLS złoty medal zdobywał zawsze zespół najlepszy w pierwszej części sezonu. Bełchatowianie byli w tej fazie bezkonkurencyjni. Gdy zmiatali z parkietu kolejnych rywali, Jastrzębski Węgiel miał kłopoty. Przegrał aż siedem meczów, a w pierwszej rundzie play-off musiał bronić piłki, której przegranie oznaczałoby odpadnięcie i koniec marzeń o mistrzostwie.

"W tym momencie narodził się zespół. Mocna drużyna, która uwierzyła w siebie i włoskiego trenera Tomaso Totolo" - mówią zgodnie eksperci. Dziś jastrzębianie wcale nie stoją na straconej pozycji. Zdaniem wielu to oni są faworytem, bo mają w drużynie więcej gwiazd.

"Pamiętam z poprzedniego sezonu, że przed drugim meczem w Jastrzębiu, a czwartym finału, ciążyła na nas ogromna presja. Były wielkie emocje, stres i nerwy. A potem gra na maksa i niesamowita radość" - wspomina finał 2006 Polskiej Ligi Siatkówki Michał Winiarski. Przyjmujący Itas Diatec Trentino grał wtedy w barwach BOT Skry i pomógł bełchatowianom rozstrzygnąć rywalizację w czterech meczach. Teraz patrzy na finał z perspektywy kibica.

"I to kibica wypoczętego, bo trzech tygodni wolnego nie miałem, odkąd zacząłem w ogóle grać w siatkówkę. Został mi sentyment do Skry. Mariusz Wlazły jest moim najlepszym przyjacielem, ale wolę nie mówić, że komuś kibicuję w tym finale. Mam kolegów w obu drużynach" - mówi Winiarski. Szanse ocenia równo. "Jastrzębie ma indywidualności, ale Skra to silna drużyna. Indywidualnie nikt finału nie wygra, może tylko pomóc kolegom. Wydaje mi się, że kluczowe mogą być zagrywki Wlazłego. Gdy się wstrzeli, nikt go nie zatrzyma. To największy atut bełchatowian" - twierdzi.

"Ale Jastrzębski Węgiel ma Grześka Szymańskiego, który jest w świetnej formie, Dawida Murka i lepszy, moim zdaniem, blok" - mówi inny z polskich siatkarzy z włoskiej Serie A, Zbigniew Bartman. "Trenowałem ostatnio z tym zespołem i wiem, jak jest silny. Będę mu kibicował, tym bardziej, że moim przyjacielem jest Tom Totolo. To on poskładał tę drużynę. Uważam, że poziom finału jest niższy niż mecze w Italii, ale nie mamy się czego wstydzić. Emocji na pewno nie zabraknie" - ocenia przyjmujący Werony.

Smak emocji i nerwów w piątym meczu, gdy o mistrzostwie lub jego braku może przesądzić jedna akcja, znakomicie znają Krzysztof Ignaczak i Grzegorz Szymański. Teraz są po przeciwnych stronach siatki, ale cztery lata temu grali w jednym zespole. Ich AZS Częstochowa przegrał z Mostostalem 1:3. Dziś jeden z nich założy na szyję złoty medal.













Reklama