Potrafił wygrać Tour de Pologne (1964) i być rewelacją torowych mistrzostw świata w Brnie (1969), gdzie w indywidualnym wyścigu na 4 km zajął miejsce tuż za podium. Dwukrotnie startował na igrzyskach olimpijskich - w Tokio (1964) i Meksyku (1968), za pierwszym razem w kolarstwie szosowym, a cztery lata później na torze. W obu specjalnościach w sumie zdobył 10 tytułów mistrza kraju.
Był też znakomitym trenerem
Przeszedł do historii Wyścigu Pokoju jako pierwszy Polak, który wygrał etap (14 maja 1965) jazdy indywidualnej na czas (54 km). Najlepszy kolarz szosowy w klasyfikacji PZKol i Challenge „PS” w roku 1964. Jako zawodnik reprezentował również barwy LZS Nowogard, Czarnych Radom i Arkonii Szczecin (1970). Po zakończeniu kariery zawodniczej, trener Gryfu Szczecin i Nasiennika Gryfice. Jego wychowankiem był m. in. Sławomir Krawczyk, kilkukrotny mistrz Polski i uczestnik mistrzostw świata.