Do rozpoczęcia Rajdu Dakar pozostało 50 dni. Jak je pan wykorzysta?

Pozostały przed Dakarem czas wykorzystam jak tylko najlepiej potrafię na treningi wraz z moim pilotem Rafałem Martonem. To naprawdę bardzo intensywne chwile. Trzeba ciągle dbać o kondycję i siłę. Mniej jest natomiast jazdy, bo samochodów już nie mamy, gdyż szykowane są do podróży do Ameryki Południowej. W planie mamy jeszcze wyjazd na piasek, ale pojazdem bardziej cywilnym. Celem jest poprawa techniki jazdy po wydmach. W końcowym etapie przygotowań, czyli przed świętami i później w ostatnich dniach do Dakaru, chodzi już bardziej o zrelaksowanie się, bo wtedy już nic więcej nie da się zrobić. To jest więc ostatni moment, by pracować nad siłą, wytrzymałością i techniką.

Reklama

Co przeniósł pan do rajdów ze skoków?

Na pewno koncentrację i sportową psychikę. Praca nad kondycją jest podobna, natomiast inaczej trzeba pracować nad siłą. Obecnie dużą wagę przywiązuję do ćwiczeń górnych partii mięśni, zwłaszcza rąk i karku. Wcześniej bardziej skupiałem się na nogach.

W stolicy Peru Limie, 5 stycznia, zasiądzie pan za kierownicą Toyoty Hilux? Od kiedy trenował pan na tym samochodzie, co pan o nim powie?

Na pewno jest to pojazd z bardzo wysokiej półki, który w poprzednim Dakarze zajął trzecie miejsce. Ma potężną moc. Gdy były pierwsze przymiarki, że może pojedziemy tym samochodem, to nawet czasem zastanawiałem się, czy nie jest za dobry na moje umiejętności. Mimo to wydaje mi się, że trzeba celować wysoko. Jeśli jest okazja startu autem tej klasy, to źle byłoby z tego nie skorzystać. Do tej pory nie miałem możliwości jeździć zbyt dużo Toyotą Hilux, pokonałem łącznie może 300 km. Muszę jednak przyznać, że zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.

Czy nadal ma pan tyle zapału do treningów i startów jak przed rokiem? Czy tak wyobrażał pan sobie karierę kierowcy?

Zapał absolutnie nie minął. Wprost przeciwnie, jest nadal bardzo duży. Jednym z elementów jest wyższy stopień trudności. Wiedziałem, że będzie bardzo ciężko w tym roku przejść na szybką jazdę, bo wiąże się to z różnymi incydentami, które w naszym przypadku miały miejsce. Mam na myśli dachowania, urywanie kół. To sprawia, że można się szybko zrazić, na przykład przez nieukończenie rajdu lub czekanie na serwis. Na szczęście byłem na to przygotowany i może z tego powodu się nie zniechęciłem. Poza tym widziałem postępy, a to mnie motywowało. W tym sezonie z moim pilotem Rafałem Martonem przejechaliśmy w sumie ok. 14 tys. km, które ukazały poprawę wyników.

Jak pan oceni, porówna swoje umiejętności sprzed roku do dzisiejszych?

Trudno jest się wypowiadać o sobie. Na pewno najlepiej oceniłyby to osoby, które ze mną jeździły. Ja w każdym bądź razie jestem bardzo zadowolony z postępów, ale wiem też, że jeszcze dużo pracy przede mną. Uważam, że to był udany sezon. Zdobyliśmy mistrzostwo Polski w rajdach terenowych w klasyfikacji generalnej i grupie T1, mistrzostwo Czech, poza tym zajęliśmy czwarte miejsce w FIA CEZ Cross Country Trophy w T1.