Reprezentacja Polski gra już sto lat. Zaczęło się od porażki z Węgrami

Trenerem Polaków był... Węgier Imre Pozsonyi. Biało-czerwoni zagrali wówczas w następującym składzie: Jan Loth - Ludwik Gintel, Artur Marczewski - Zdzisław Styczeń, Stanisław Cikowski, Tadeusz Synowiec - Stanisław Mielech, Wacław Kuchar, Marian Einbacher, Leon Sperling - Józef Kałuża.

Jak pisał wówczas "Przegląd Sportowy", drużyna narodowa napotkała problemy w podróży. Wyruszyła z Krakowa w piątek 16 grudnia przed południem i miała być na miejscu następnego dnia ok. 12. Jednak na skutek awarii pociągu, biało-czerwoni nie zdążyli na przesiadkę i do Budapesztu dojechali dopiero ok. 23. Dotarcie do hotelu i kolacja zajęły piłkarzom kolejne dwie godziny, a na śniadanie trzeba było wstać przed 9, więc zawodnicy nie zdołali odpowiednio wypocząć po podróży. O poranku byli "niewypoczęci, ociężali, pochmurni jak niebo w tym dniu".

Jedyną bramkę w meczu toczonym w trudnych warunkach zdobył w 18. minucie środkowy napastnik Jeno Szabo. Porażka 0:1 nie przynosiła ujmy biało-czerwonym. Węgrzy już wówczas byli zaliczani do europejskiej czołówki.

W gronie reprezentantów Polski, przygotowujących się do meczu przez kilka tygodni w Krakowie, najwięcej graczy pochodziło z zespołu ówczesnego mistrza kraju - Cracovii. "Pasy" reprezentowało siedmiu zawodników: Cikowski, Gintel, Kałuża, Mielech, Sperling, Styczeń i Synowiec. Z krakowskiego klubu był również selekcjoner Pozsonyi. Poza tym do kadry na historyczne spotkanie powołano piłkarzy z Polonii Warszawa, Pogoni Lwów i Warty Poznań.