Ludzie tatuują sobie np. portrety bliskich, podobizny ukochanych zwierząt czy smoki. Wyobraźnia nie zna w tym temacie granic.
Selekcjonerzy na plecach Góralskiego
Góralski ma bardzo konkretny plan. Pomocnik Wieczystej Kraków na swoich plecach wytatuuje portrety trenerów, którzy pomogli mu w jego piłkarskiej karierze.
![Lukas Podolski otworzył kebab. Kolejka prawie jak po pączki w Tłusty Czwartek [WIDEO]](%3D%3D)
Powstała już konkretna wizualizacja tego projektu. Znajdują się na niej m.in. podobizny Adama Nawałki, Jerzego Brzęczka, Czesława Michniewicza, czy Michała Probierza.
Góralski w rozmowie z kanałem "Łączy nas Piłka" uargumentował, czym dany szkoleniowiec zasłużył sobie na takie upamiętnienie.
Od Adama Nawałki otrzymałem pierwsze powołanie do reprezentacji narodowej. U Jerzego Brzęczka grałem dość regularnie w kadrze narodowej, zapracowałem na zagraniczny transfer. Co do Czesława Michniewicza – jestem przekonany, że gdyby nie moja kontuzja, zabrałby mnie na mundial do Kataru. Zawsze podchodził do mnie bardzo w porządku i chcę mu podziękować. Do trenera Michała Probierza mam wielki szacunek za to, że zadzwonił do mnie i ściągnął z Wisły Płock do Jagiellonii Białystok, pozwalając mi wskoczyć na poziom Ekstraklasy. Miałem kwotę odstępnego 100 tysięcy euro i nie było zbytnio chętnych, a trener wykazał się determinacją. Także dzięki niemu trafiłem później do kadry. W Płocku pracowałem z trenerem Marcinem Kaczmarkiem, u niego stawiałem pierwsze kroki w seniorskim futbolu na profesjonalnym poziomie. Trenerzy Robert Tomczak i Marcin Maćkowski prowadzili mnie w juniorskich zespołach Zawiszy Bydgoszcz. To bardzo dobrzy ludzie, którym wiele zawdzięczam, cały czas mam z nimi kontakt. W Victorii Koronowo, w trzeciej lidze, prowadził mnie Zbigniew Stefaniak. Spędziłem u niego pół roku, woził mnie na treningi. Aleksiej Szpilewski dał mi szansę w Kajracie, zdobyłem pod jego wodzą trofea w Kazachstanie i występowałem w europejskich pucharach. Stawkę uzupełnia prezydent Kajrat Boranbajew, który wciąż darzy mnie szacunkiem. Nawet gdy byłem kontuzjowany, pozwolił mi wyjechać do Polski na leczenie, opłacał wszelkie koszty. Świetny człowiek, z sercem na dłoni, pomaga ludziom, otwiera w Kazachstanie ośrodki dla dzieci. Ostatnie miejsce na plecach póki co zostaje wolne. Wiem, że dzięki tym ludziom moje życie się zmieniło. Na starcie mojej przygody z piłką rodzina miała bardzo ciężko, a teraz nie musimy się niczym martwić - powiedział 31-letni zawodnik.