Hiszpan wyprzedza w klasyfikacji wszech czasów Rogera Federera i Novaka Djokovica - jego najwięksi rywale mają po 20 tytułów w Wielkim Szlemie.

To drugi triumf Nadala w tym roku w turnieju wielkoszlemowym, po tym jak w styczniu wygrał Australia Open, pokonując po heroicznej walce Rosjanina Daniiła Miedwiediewa 2:6, 6:7 (5-7), 6:4, 6:4, 7:5 w meczu trwającym pięć godzin i 24 minuty. Na kortach im. Rolanda Garrosa sukces w rywalizacji z 23-letnim Norwegiem kosztował "Króla Paryża" znacznie mniej sił, bo pojedynek trwał 2 godziny i 18 minut.

Reklama

Na dorobek Nadala w zmaganiach wielkoszlemowych składają się: rekordowe 14 zwycięstw we French Open, cztery w US Open i po dwa w Wimbledonie oraz w Australian Open. W finale Wielkiego Szlema zagrał po raz 30.

36-latek urodzony w Manacor na Majorce, który poprzednio triumfował w Paryżu w 2020 r., nie krył wzruszenia i radości z sukcesu, także dlatego, że jego występ stał pod znakiem zapytania ze względu na problemy zdrowotne.

Reklama

"To, co dzieje się w tym sezonie, jest naprawdę niesamowite. Bez waszego wsparcia (swojego teamu - PAP) nie byłbym w stanie osiągnąć niczego, także bez wsparcia rodziny to nie byłoby możliwe. Dzięki wam jestem szczęśliwy" - powiedział po finale Hiszpan, który zapowiedział, że mimo kłopotów ze zdrowiem będzie próbował walczyć dalej.

Pod koniec lutego triumfował w turnieju w Acapulco po zwycięstwie nad Brytyjczykiem Cameronem Norriem, odnosząc 91. zwycięstwo w karierze (i czwarte w Meksyku). W połowie marca dotarł do finału w Indian Wells, gdzie przegrał z Amerykaninem Taylorem Fritzem, a ponadto nabawił się kontuzji żeber. Wrócił na korty po miesiącu i uległ w Madrycie rodakowi Carlosowi Alcarazowi w ćwierćfinale, a następnie odpadł w 1/8 finału w Rzymie jako obrońca tytułu, przegrywając z Kanadyjczykiem Denisem Shapovalovem. Przed French Open przyznał się, że zmaga się ponownie z ostrym bólem stopy i do Paryża przyleciał z lekarzem.

Urodzony 3 czerwca 1986 r. Nadal rakietę do ręki wziął w wieku trzech lat. Sukcesy ma korcie zawdzięcza nie rodzicom - Anie Marii i Sebastianowi Nadalowi, lecz wujkowi Toniemu, byłemu tenisiście, który czuwał nad przebiegiem jego kariery przez wiele lat. Jako dziecko grał także w piłkę nożną i zapowiadał się na utalentowanego piłkarza. Nic dziwnego, skoro jego inny wujek - Miguel Angel Nadal był graczem FC Barcelona i RCD Mallorca, a z reprezentacją Hiszpanii wystąpił na trzech mistrzostwach świata. Wybór Rafaela padł jednak na tenis.

Reklama

Wśród zawodowców na kortach zadebiutował w 2001 roku. Pierwsze zawody rangi ATP Tour wygrał w 2004 roku i było to w... Sopocie.

Jego ulubioną nawierzchnią są korty ziemne, a najskuteczniejszym zagraniem topspinowy forehand, po którym piłka ma bardzo dużą rotację, co sprawia ogromne trudności rywalom. Jest leworęczny, ale bardzo pewnie gra również oburęcznym backhandem.

Jest jednym z najbardziej lubianych i znanych tenisistów na świecie - na Majorce i w Hiszpanii człowiekiem-instytucją. Angażuje się w liczne akcje charytatywne, m.in. w 2018 r. przekazał pieniądze na pomoc poszkodowanym w wyniku powodzi na Majorce. W 2016 r. otworzył tenisową akademię na rodzinnej wyspie z 18 kortami, szkołą i akademikami dla młodych graczy z całego świata.

W 2014 r. otrzymał od burmistrz Any Botello tytuł honorowego obywatela Madrytu, przyznany jednogłośnie przez radnych stolicy Hiszpanii. Znany ze skromności zawodnik nie przyjął jednak innego wyróżnienia - tytułu doktora honoris causa, który przyznał mu Uniwersytet Wysp Balearskich w Palma de Mallorca, tłumaczył odmowę tym, iż nadanie mu zaszczytnego tytułu może budzić kontrowersje i zaszkodzić reputacji uczelni.

W październiku 2019 r. poślubił wieloletnią narzeczoną Xiscę Perello, a uroczystość z udziałem kilkuset zaproszonych gości odbyła się w rezydencji Sa Fortalesa w miejscowości Port de Pollensa w północnej części Majorki.

Jest także dwukrotnym mistrzem olimpijskim - w 2008 r. w Pekinie był najlepszy w grze pojedynczej, a w 2016 r. w Rio de Janeiro w deblu z Marcem Lopezem.

Rafael Nadal (ur. 3 czerwca 1986):

- miejsce w rankingu ATP: 5 (w nowym zestawieniu awansuje na 4. miejsce)

Liderem był w okresie: 18 sierpnia 2008 - 5 lipca 2009, 7 czerwca 2010 - 3 lipca 2011, 7 października 2013 - 6 lipca 2014, 21 sierpnia 2017 - 18 lutego 2018, 2 kwietnia - 13 maja 2018, 21 maja - 17 czerwca 2018, 25 czerwca 2018 - 4 listopada 2018

- zaczął grać w tenisa w wieku trzech lat za sprawą wujka Toniego Nadala

- rakietę trzyma w lewej ręce, ale pisze prawą

- został zawodowym tenisistą w 2001 roku, a w kolejnym sezonie triumfował w juniorskim Pucharze Davisa

- w 2003 roku dostał nagrodę organizacji ATP za debiut roku

- według statystyk ATP wygrał 92 turnieje (pierwszy w 2004 r. w Sopocie), w tym 63 na kortach ziemnych

- ma w dorobku 22 tytuły wielkoszlemowe: Australian Open (2009, 2022); French Open (2005-08, 2010-14, 2017-20, 2022); Wimbledon (2008, 2010); US Open (2010, 2013, 2017, 2019)

- cztery lata temu został pierwszym tenisistą w liczonej od 1986 roku Open Erze, który 10 razy wygrał jeden turniej wielkoszlemowy. Od tego czasu na czele zestawienia wszech czasów wyprzedził Australijkę Margaret Court, która w latach 60. i 70. zwyciężyła 11 razy w Australian Open.

- ma w dorobku dwa złote medale olimpijskie: w singlu z Pekinu i w deblu z Rio de Janeiro

- w Pucharze Davisa triumfował czterokrotnie (2004, 2008, 2009, 2011)

- jego bilans meczów we French Open to 112 zwycięstw i trzy porażki.