"Prócz igrzysk w Ga-Pa Marian Woyna-Orlewicz startował m.in. w mistrzostwach świata w 1935 i 1939 roku. Był akademickim mistrzem świata w Zell am See w Austrii (1937) i wicemistrzem w Trondheim/ Lillehammer (1939). Po zakończeniu kariery sportowej został szkoleniowcem polskich klasyków i osiągnął jako trener wiele sukcesów" - przypomniał PAP autor książki "Od Marusarza do Małysza" Wojciech Szatkowski.

Reklama

Woyna-Orlewicz urodził się 5 października 1913 roku w Wadowicach. W Zakopanem mieszkał od 1918 roku. Od 1929 roku był zawodnikiem powstałej trzy lata wcześniej zakopiańskiej sekcji narciarskiej krakowskiego klubu Wisła.

Startował do 1949 r. a następnie poświęcił się karierze trenerskiej. Przygotowywał reprezentację polskich narciarzy klasycznych na zimowej igrzyska olimpijskie w St. Moritz (1948), Oslo (1952), Cortina d Ampezzo (1956), Squaw Valley (1960) i Innsbrucku (1964).

Wychował m.in. pierwszego polskiego medalistę zimowych igrzysk - Franciszka Gąsienicę-Gronia, który w 1956 roku w Cortina d'Ampezzo zajął trzecie miejsce w kombinacji norweskiej.