Piątkowska największe sportowe sukcesy święciła w latach 50. oraz na początku 60. ubiegłego stulecia. W igrzyskach olimpijskich zadebiutowała w 1952 roku w Helsinkach, później startowała jeszcze w Rzymie (1960) i Tokio (1964). Miała za sobą wiele startów w mistrzostwach Europy, akademickich mistrzostwach świata oraz meczach międzypaństwowych.
W igrzyskach jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki (10.7) w Tokio.
W mistrzostwach Europy trzykrotnie stanęła na podium. W 1962 roku w Belgradzie wywalczyła złoto wraz z koleżankami w sztafecie 4x100 m i brąz w biegu na 80 m ppł, choć taki sam czas zmierzono Teresie Ciepły i Niemce Erice Fisch, które sklasyfikowano przed Piątkowską. Cztery lata wcześniej w Sztokholmie w biegu rozstawnym Polki z nią w składzie były trzecie. W sztafecie była też rekordzistką świata.
Startowała również w skoku w dal i pięcioboju. Uznawana była za jedną z najwszechstronniejszych polskich sportsmenek pierwszych powojennych dekad.
Piątkowska urodziła się w 1931 roku w Goleni, na terenie obecnej Rumunii. Tuż po drugiej wojnie światowej wraz z rodzicami z Wileńszczyzny trafiła na Mazury. Pierwsze sportowe kroki stawiała w Giżycku, od 1957 roku do końca kariery reprezentowała barwy stołecznej Legii.
Była żoną zmarłego w 2016 roku Edmunda Piątkowskiego, mistrza Europy i byłego rekordzisty świata w rzucie dyskiem.