Zieliński zdobył srebrny medal w omnium sprinterskim. Natomiast drugi z Polaków swój krążek wywalczył za omnium średniodystansowe. Dla Ratajczyka to kolejny wielki sukces w tym roku. W kwietniu Polak wywalczył w Bordeaux tytuł wicemistrza świata w wyścigu punktowym.
Mimo że nasi zawodnicy odnoszą kolejne sukcesy i zaliczają się do światowej elity, to w naszym kraju mało kto wie, czym charakteryzuje się ten sport.
Kolarze torowi jeżdżą na rowerach z 28 calowymi kołami. Są one podobne do rowerów szosowych tylko lżejsze (poniżej 6,5 kg). Tory mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych. Na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość.
W ramach kolarstwa torowego zawodnicy ścigają się w następujących konkurencjach:
sprinty klasyczne na 1000 m, 500 m, 200 m: zawodnicy startują indywidualnie (są sami na torze) ze startu zatrzymanego, po czym starają się po prostu przejechać jak najszybciej zadany dystans. Sprinty są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
omnium sprinterskie (keirin): rodzaj sprintu popularnego w Japonii i Korei. W sporcie tym startuje od 4 do 8 zawodników. Pierwsze trzy okrążenia jadą oni za prowadzącym na motocyklu, nadającym coraz szybsze tempo, w trakcie czego zawodnicy starają się zająć jak najlepsze miejsce do startu, a na ostatnim okrążeniu prowadzący odjeżdża, zaś właściwi zawodnicy mogą przyspieszyć maksymalnie, starając się dojechać jako pierwsi do mety. Keirin jest rodzajem hazardu, podobnie jak wyścigi konne. W trakcie pierwszych trzech okrążeń, kiedy kolarze jadą za pilotem, widzowie mogą obstawiać zwycięzcę.
wyścigi na dochodzenie: odbywają się na dystansach 3000 i 4000 m. Dwóch zawodników startuje z przeciwnych stron toru. Jeśli jeden z zawodników dogoni drugiego, to automatycznie wygrywa. Jeśli nie, to wygrywa ten, który przejechał szybciej swój dystans. Wyścigi na dochodzenie odbywają się także w dwóch dwuosobowych zespołach. Wyścigi te są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
sprint olimpijski: jest odmianą grupowego wyścigu na dochodzenie, który jest rozgrywany wyłącznie na olimpiadach. Składa się on z trzech okrążeń i polega na wyścigu na dochodzenie dwóch trzyosobowych zespołów, przy czym każdy z trzech zawodników musi prowadzić swój zespół przez jedno okrążenie.
wyścig punktowy: odbywa się na dystansach na 40 lub 25 km. Przypomina on trochę zawody szosowe. Wszyscy zawodnicy (od 8 do 20) jadą razem w peletonie. Na wybranych okrążeniach znajdują się lotne” finisze, za które dostaje się punkty. Wygrywa ten zawodnik, który uzbiera najwięcej punktów. Nie musi to być zawodnik, który jako pierwszy przybędzie na końcową metę, lecz raczej ten, który jest najbardziej aktywny w czasie całego wyścigu. Zawody punktowane są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
madison: startują w nim drużyny składające się z dwóch zawodników. W każdym momencie wyścigu ściga się tylko jeden zawodnik, drugi odpoczywa, jadąc wolniej w górnej części toru. Zmiana zawodnika ścigającego się następuje poprzez charakterystyczne wypchnięcie zawodnika wchodzącego na zmianę przez schodzącego. Nazwa wyścigu pochodzi od hali Madison Square Garden, Nowy Jork (miasto), USA gdzie wyścig rozegrano po raz pierwszy.
omnium średniodystansowe (scratch): nowa dyscyplina kolarstwa torowego, w której bierze udział wielu zawodników na raz. Jadą oni wspólnie na dość długim dystansie (np. 40 rund). Zwycięzca zostaje wyłoniony w bardzo prosty sposób - jest nim ten, kto jako pierwszy przekroczy linię mety. Z tego względu charakterystyka tego wyścigu zbliżona jest do wyścigów szosowych i wiele tutaj zależy od obranej przez kolarza taktyki.
