Olimpijskie motto baron de Coubertin zapożyczył z prac swego przyjaciela, dominikanina Henri'ego Didona (1840-1900). Łacińskie "Citius, Altius, Fortius" znaczy: "szybciej - wyżej - silniej". Od igrzysk 1920 roku w Antwerpii uznane zostało za oficjalne hasło olimpijskiej rywalizacji.

Reklama

Przysięgę olimpijską, napisaną przez de Coubertina, składał po raz pierwszy w imieniu wszystkich sportowców belgijski szermierz Victor Boin podczas ceremonii otwarcia igrzysk w 1920 roku w Antwerpii.

Ogień, zapalany od promieni słonecznych w ruinach świątyni Hery w Olimpii, po raz pierwszy zapłonął na stadionie w Amsterdamie w 1928 roku. Symbolizuje czystość igrzysk i dążenie do perfekcji w rywalizacji sportowej. Po raz pierwszy był niesiony przez uczestników sztafety do Stadionu Olimpijskiego w Berlinie w 1936 roku. Sztafeta ma stanowić łącznik między antycznymi igrzyskami a ich nowożytną kontynuacją.

Hymn, grany podczas wciągania na maszt flagi z pięcioma kółkami, skomponował Grek Spyros Samaras, a słowa napisał jego rodak Kostas Palamas. Po raz pierwszy wykonano go podczas Igrzysk I Olimpiady w Atenach w 1896 roku, ale do 1957 roku nie był uznawany przez MKOl za oficjalny hymn igrzysk.