Subskrybuj nas na Youtube
Urodziła się 1 marca 1982 roku w Warszawie. Tu chodziła do szkoły oraz zaczęła przygodę ze sportem i szermierką. Przez wiele lat reprezentowała barwy stołecznych klubów - Legii i AZS AWF, a pod koniec kariery AZS AWF Katowice.
"Pan Lech Koziejowski przeprowadzał w szkole nabór do sekcji szermierczej, a że byłam +aktywnym+ dzieckiem, to postanowiłam spróbować. I spodobało mi się, a pierwsze sukcesy zachęcały do treningów. Po dwóch latach zmienił się trener i pod okiem Mariusza Kosmana floret zmieniłam na szpadę. I tej broni pozostałam już wierna" - powiedziała PAP przed laty wspominając sportowe początki.
Pierwszy sukces odniosła w wieku 15 lat, wygrywając zawody Challenge Witt we Wrocławiu. Rok później została mistrzynią Polski juniorek.
Rok 2004 przyniósł jej pierwszy tytuł mistrzyni kraju wśród seniorów. Później miano najlepszej polskiej szpadzistki wywalczyła jeszcze pięciokrotnie (2006, 2008-09, 2011, 2015).
Przełomowy w jej karierze okazał się rok 2005. W styczniu po raz pierwszy stanęła na podium zawodów o Puchar Świata - była druga w Pradze. W czerwcu zajęła trzecią pozycję w Barcelonie. Zwieńczeniem dobrych wyników był złoty medal mistrzostw świata, który zdobyła w październiku w Lipsku.
Cztery lata później wraz z koleżankami w tureckiej Antalyi został wicemistrzynią globu w drużynie. Na podium mistrzostw Europy w tej konkurencji stała trzykrotnie - na najwyższym stopniu ponownie w Lipsku w 2010 roku, a po srebrnych medalach w 2005 i 2009 roku.
Z perspektywy czasu żałuje jedynie, że nie udało jej się nigdy wystąpić w igrzyskach. Po sukcesach w 2009 i 2010 roku Polki były liderkami rankingu światowego, ale wówczas drużynę zaczął prześladować pech i kontuzje. Ostatecznie nie udało się biało-czerwonym wywalczyć kwalifikacji do olimpiady w Londynie (2012).
Jeszcze w trakcie kariery studiowała na warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego i ją ukończyła. Na tym jednak nie poprzestała. Została jeszcze absolwentką Wydziału Architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania ze specjalnością architekt wnętrz.
"Te drugie studia były jakby rekompensatą za to, co zabrał mi sport. Początkowo myślałam o doktoracie na AWF, ale zrezygnowałam. Wybrałam coś, co lubiłam od dziecka, a więc rysowanie, malowanie, bo uznałam, że projektowanie wnętrz będzie doskonałym zajęciem po zakończeniu kariery sportowej" - powiedziała w jednym z wywiadów Dmowska-Andrzejuk, która jest także zawodowym żołnierzem.
W 2011 r. odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi.
Prywatnie związana jest z Robertem Andrzejukiem, także byłym szpadzistą, drużynowym wicemistrzem olimpijskim z Pekinu (2008), a obecnie trenerem kadry narodowej mężczyzn. Poznali się na mistrzostwach Polski w 2001 roku, kiedy ona, jeszcze jako juniorka zdobyła z Legią tytuł mistrzowski. Mają dwójkę dzieci.
Dmowska-Andrzejuk może być kolejną świetną szpadzistką w randze ministra sportu. W latach 2017-18 funkcję tę w rządzie Francji pełniła podwójna - indywidualnie i drużynowo - mistrzyni olimpijska z Atlanty (1996) Laura Flessel-Colovic. Obecnie w Rosji resortem sportu kieruje z kolei najlepszy w igrzyskach w Sydney (2000) Paweł Kołobkow, który czterokrotnie był też mistrzem świata.
Poza tym na początku tej dekady dwukrotny złoty medalista olimpijski w drużynie Pal Schmitt był prezydentem Węgier.