Kibicom siatkarskim prawie 46-letniego Sergieja Tietuchina przedstawiać nie trzeba. Ma on w dorobku m.in. cztery medale olimpijskie, w tym złoty z Londynu, wicemistrzostwo świata z 2002 roku, pięć krążków mistrzostw Europy oraz liczne sukcesy odniesione w rywalizacji klubowej.
Skazany na siatkówkę
Grający na przyjęciu zawodnik przez wiele lat, choć z przerwami, bronił barw zespołu Biełogorje Biełgorod. To właśnie w tym mieście przyszedł na świat w 2000 roku Paweł, który od początku kariery jest związany z tym klubem. Najpierw występował tam w drużynie młodzieżowej, a potem seniorskiej. Cztery lata temu pojawił się w jego składzie na boisku z ojcem, który w 2018 roku zakończył karierę.
Jest wiele powodów, dla których wybrałem siatkówkę. Dorastałem w Biełgorodzie i w każdy weekend, a nawet co cztery dni były tam mecze - świetne spotkania, kibice i atmosfera, złapałem bakcyla. Chciałem zostać siatkarzem, by być tego częścią, poczuć to, przebywając na boisku. Z pewnością jest to też zasługa mojego ojca. Obserwowałem jego grę i byłem pod olbrzymim wrażeniem. Chciałem być jak on - wspominał cytowany na stronie Europejskiej Konfederacji Piłki Siatkowej (CEV) młodszy z Tietuchinów.
Ma on na koncie już kilka sukcesów odniesionych z reprezentacją juniorską, ale trwające obecnie ME są jego debiutem w turnieju tej rangi w „dorosłej” kadrze.
Bycie jej częścią jest dla mnie czymś zupełnie nowym = to najwyższy poziom, wielkie hale. To zupełnie inny poziom pod każdym względem. Gra w drużynie narodowej jest ogromnym zaszczytem. Marzyłem o tym od dziecka - zaznaczył.
"Tata był moim idolem"
On również jest przyjmującym. Na tym analogie się nie kończą. W imprezie zorganizowanej przez Polskę, Czechy, Estonię i Finlandię występuje z ósemką na koszulce, czyli tym samym numerem, który nosił jego ojciec.
Nie wybrałem tego numeru, ale ma on dla mnie wyjątkowe znaczenie. Gdyby zaproponowano mi inny, to grałbym z nim, ale oczywistym jest, że to wielki zaszczyt występować z takim samym jak mój tata. Odkąd byłem małym chłopcem, to był on moim idolem - jako zawodnik i człowiek. Ale mam też innego, którego nie poznałem osobiście - jest nim koszykarz Michael Jordan - wskazał młody siatkarz.
Zapewnił on, że nie odczuwa presji związanej z obecnością ojca w sztabie szkoleniowym.
To mi tylko pomaga. Moim pierwszym trenerem był mój dziadek, który opiekował się mną, gdy zaczynałem karierę, potem tata pilnował mnie w Biełgorodzie, a teraz jest w kadrze. To, że jest tu ze mną, uspokaja mnie - podkreślił.
"Grając u siebie, Polacy są trzy razy lepsi"
Rosjanie niewiele ponad miesiąc temu wywalczyli w Tokio wicemistrzostwo olimpijskie. Wówczas Tietuchina juniora nie było w składzie, ale ma on teraz szansę awansować z drużyną narodową do strefy medalowej ME. By tak się stało musi wraz z kolegami pokonać we wtorkowy wieczór Polaków w Gdańsku.
Kiedy zaczyna się faza pucharowa, to nie można myśleć o meczu, do którego może dojść na jednym z dalszych etapów. Trzeba się w pełni skupić na najbliższym, bo on może być twoim ostatnim. Dlatego teraz nie myślimy o półfinale czy finale, a jedynie o spotkaniu z Polakami. Oni grają u siebie, a kiedy są w takiej sytuacji i mają wsparcie swoich kibiców, to są może nawet trzy raz lepsi. My damy jednak z siebie wszystko - zapewnił Paweł Tietuchin.